Ta nostalgiczna, lecz pełna nadziei myśl pisarza (Khalila Gibrana) nieodłącznie towarzyszy nam w ostatnich dniach.
W poniedziałek 7 grudnia z wielkim smutkiem pożegnaliśmy panią Zofię Mendyk. Przez wiele lat była wspaniałym nauczycielem w Szkole Podstawowej w Grojcu. Później, w latach 1987- 2000 pełniła funkcję dyrektora placówki.
Cały ten czas wypełniony był Jej niewiarygodną energią i ogromnym zaangażowaniem w to, by szkoła rozwijała się i piękniała. Nieustanna troska sprawiała, że nauczyciele mogli pracować, a kolejne roczniki uczniów- zdobywać wiedzę w coraz lepszych warunkach.
Ludzie- to oni zawsze byli najważniejsi. Dzięki szczególnej otwartości, pani Zofii, dzięki Jej wielkiemu sercu udało się stworzyć miejsce o niezwykłej, niemal domowej atmosferze, gdzie wszyscy- i dorośli, i dzieci po prostu dobrze się czuli. Nikt nie był nieważny, każdy stawał się potrzebny.
Odchodząc na emeryturę, w pożegnalnej wypowiedzi pani Zofia Mendyk stwierdziła: " Dopisywało mi szczęście do ludzi..."
Dzisiaj na pożegnanie pragniemy sparafrazować te słowa: Pani Dyrektor, dopisało nam ogromne szczęście spotkania i współpracy z Panią. Pamiętamy. Dziękujemy.
